Een oude Zen-meester, een onzekere leerling en een wees kind omringd door natuurelementen: water, vuur, aarde, wind en lucht. In een klein vervallen klooster, verscholen in de bergen, woont een oude Zen-meester met zijn volgelingen: Kibong, een jonge monnik die de stad ontvlucht is en Haejin, een kind.
Op een dag doodt Haejin per ongeluk een vogel waardoor een vogelpaar wreed gescheiden wordt. De vogel die achterblijft volgt hem op de voet en dat leert Haejin het fundamentele leed van het leven te begrijpen: de dood en het vluchtige van het leven, de verbondenheid en de passies, de zonde en angst.
Voordat de oude monnik sterft, geeft hij Kibong de opdracht zijn lichaam na zijn sterven te verbranden. Kibong moet de crematieceremonie 's nachts uitvoeren, in de bergen en in zijn eentje. De vlammen flakkeren de hele nacht op en vernietigen de muur tussen leven en dood, tussen goed en kwaad en dit geeft Kibong een ervaring die woorden overstijgt.