Al tientallen jaren zijn ze vrienden: de echtparen Jeanne en Albert, Annie en Jean en de weduwnaar Claude. Dit ondanks hun nogal verschillende karakters: Claude is een echte vrouwenversierder, Jean een bevlogen politiek activist, zijn vrouw Annie juist nogal burgerlijk, Jeanne een hartstochtelijk feministe terwijl haar partner Albert een pure levensgenieter is.
De vrienden wonen in Parijs, waren jong in de roerige jaren '60, maar de ouderdom komt met gebreken. Als Claude een kleine hartaanval heeft gehad, moet hij van zijn zoon naar een verzorgingshuis. Hij voelt zich bepaald niet op zijn gemak tussen de "fossielen" daar. "Konden we maar bij elkaar wonen! Dan kunnen we een beetje op elkaar passen", roept Jean. En waarom eigenlijk ook niet? Ze besluiten het bejaardentehuis voor te zijn en samen in één huis te gaan wonen.