In 1986 worden 600 weeskinderen en plattelandskinderen van Burkina Faso naar Cuba gestuurd om er een vak te leren, zodat ze terug kunnen keren om hun land te helpen ontwikkelen, dat op dat moment een revolutie ondergaat. Maar na de moord in 1987 op de Burkinese president Thomas Sankara, de afbouw van de revolutie door Blaise Compaoré en het einde van de Koude Oorlog, wordt terugkeren, levens voor zichzelf opbouwen of zelfs gewoon overleven wel echt problematisch. Het verhaal van deze utopie van een Rood Afrika en de herinneringen van deze kinderen worden afgewisseld met archiefbeelden.
