Jeruzalem, 1948. Op weg naar haar werk loopt Hind Husseini 55 straatkinderen tegen het lijf. Ze neemt de wezen mee naar haar huis en geeft ze eten en drinken. Binnen zes maanden is het aantal wezen van 55 naar bijna 2000 gestegen en het 'Dar Al-Tifel' instituut is geboren. Miral (Freida Pinto) wordt door haar vader op 7-jarige leeftijd naar het instituut gestuurd. Veilig opgevoed in het weeshuis en naïef als ze is, wordt ze op 17-jarige leeftijd naar een vluchtelingenkamp gestuurd, waar ze als lerares moet gaan fungeren. De eerst zo naïeve Miral wordt hier met de harde realiteit geconfronteerd. Wanneer ze voor politiek-activist Hani valt bevindt ze zich al snel tussen twee vuren; de toekomst van haar geliefden en 'Mama' Hind's geloof dat (haar) onderwijs een weg naar vrede is.
