De gelauwerde Oostenrijkse documentairemaker Michael Glawogger (Workingman's Death, Megacities) heeft een fascinatie voor sociale onaangepastheid. Hij bewijst dat met zijn tweede speelfilm Slumming. Slumming betekent: het doelloos ronddolen van rijkeluiskinderen door stedelijke buitenwijken die zonder schroom de ingeving van het moment volgen om hun monotone bestaan op te fleuren. Sebastian en Alex zijn twee van die rijkeluiskinderen die weinig voldoening putten uit hun eentonige leventje. Hun nachtelijke slumavonturen vormen voor beiden een welkome uitlaatklep. Zo verzamelen ze digitale foto's van de slipjes van Sebastians internetdates, fantaseren over de levens van onbekenden en trakteren de lokale rockband op een bos rozen.
