Sören, een jonge neonazi, heeft zich tijdens een betoging op zín gezicht laten slaan. Tijdens de terugkeer in de trein bekommert Jacob, een psychiater, zich om zijn lot. Hij nodigt Sören uit hem 's anderendaags op te zoeken in zijn dokterskabinet. Jacob is Joods; zijn familie werd in Auschwitz uitgeroeid. Zijn confrontatie met Sören opent oude wonden: hij balanceert tussen woede en angst. Voor Sören zijn verhalen over de Holocaust immers niks dan leugens. Jacob, die door zoveel verblinding uit het lood geslagen wordt, probeert de kerel te begrijpen en hem te beïnvloeden. Hoewel Sören in contact blijft met de neonaziís, begint hij te twijfelen en na te denken over zijn eigen visie op de dingen. Innerlijk wordt hij verscheurd door angst en haat. Langzaamaan begint hij te begrijpen dat hij zín eigen problemen niet uit de weg mag gaan, anders zou hij terechtkomen in een niet meer te controleren spiraal van geweld.
