De Italiaans-Argentijnse regisseur Marco Bechis vertelt in Hijos een beklijvend verhaal over de 'desaparecidos', de massale verdwijningen ten tijde van de Argentijnse militaire dictatuur (1976-1983). In tegenstelling tot zijn vorige film Garage Olimpo (1999) heeft hij geen schokkende beelden nodig om de brutaliteit van het toenmalige staatsterrorisme te tonen. Minder zichtbaar wreed dan Garage Olimpo, zit de tragedie in Hijos binnenin de personages. In Hijos (‘kinderen’) vertelt hij een schijnbaar onschuldig verhaal anno 2001, over de Argentijnse Rosa die na twintig jaar zoeken haar tweelingbroer Javier vindt in Milaan. De rijkeluiszoon Javier Ramos heeft nooit geweten dat hij een zus had en zijn ouders hebben verzwegen dat hij geadopteerd is. Als Rosa na een lange reis onaangekondigd voor de villa van de familie Ramos staat, weigert hij haar te geloven. Hoewel met tegenzin en veel twijfels gaat hij uiteindelijk toch op zoek naar zijn eigen verleden, dat van zijn adoptieouders en zijn echte ouders.
