Volgens Selma is liefde 'de ergste van alle natuurrampen'. De logica is eenvoudig: moeder stierf bij Selma's geboorte 'de liefdesdood' (zoals dat heet) in het kraambed. Als liefde zoiets kan veroorzaken, is ze niet te vertrouwen. Selma zweert bij 'de wetenschap'; die is duidelijk en voorspelbaar. De Nobelprijs is haar doel. Het leven lijkt haar theorie over de liefde te bevestigen. Tante Nora heeft het zodanig aan de stok met haar verloofde dat de bruiloft keer op keer wordt uitgesteld. Jongens hebben een reptielenbrein. En ondanks het pact dat ze ooit sloot met haar vriendinnen -nooit interesse hebben voor jongens- gedragen de andere meisjes zich tegenwoordig al even idioot. Sinds deze zomer zijn ze 'op jongensjacht', proberen ze te tongkussen (met desastreuze afloop) en praten over niks anders meer. In medescholier Andy vindt ze een verwante ziel met wie ze over wetenschappelijke vragen kan discussiëren. Eén onderzoeksthema wordt hen aangereikt door 'de Zweed', een jongeman uit de stad: welke kleur heeft melk van binnen?
