Met zijn eerste langspeelfilm ‘Frontières’, wilde regisseur Mostefa Djadjam ingaan tegen de demonisering van illegale Afrikaanse immigranten in de media. In zijn film ‘Frontières’ volgt hij een groep van zeven Afrikanen van uiteenlopende afkomst. Ze delen eenzelfde netelige situatie als kandidaat immigranten voor Europa. We volgen hun route door de Mauritaanse woestijn, Algerije en Marokko tot aan Tanger: de poorten van het paradijs. Hun onderlinge solidariteit wordt echter serieus op de proef gesteld tijdens de helse en levensgevaarlijke tocht. Ze worden verborgen in containers, vriesvrachtwagens en andere voertuigen en moeten daarbij voortdurend bijbetalen aan de mensensmokkelaars. “De tijden veranderen… nu zijn het de slaven die voor hun transport betalen”, zucht Sipipi,één van de vluchtelingen, ironisch. Omdat je niet weet of de personages zullen slagen in hun opzet, loopt de suspense hoog op. Mostéfa Djadjam overstijgt met zijn ‘Frontières’ de stereotypisering van de klassieke road movie. De film put zijn grote kracht uit het inzoomen op de individuele intense beleving van elk apart personage. Luc Joris (in Ecran total): “Een warme, oprechte en semi-epische docu-fictie, ver van alle clichés, over de harde, verschrikkelijk pijnlijke en zeer persoonlijke keuze van het exil.”
