In een zee van zand die woestijn heet, ligt een ark, ook oase genoemd. Een tijdloos, geïsoleerd en arm dorp, waar verschillende volken en godsdiensten in een relatieve harmonie samenleven. Tot twee jongeren op elkaar verliefd worden. Enkele onschuldige kussen tussen Myriam en Amin zullen de sinds generaties heersende orde tussen de verschillende volkeren grondig verstoren, omdat ze de bestaande taboes en raciale barrières negeren. De inbreuk op oude conventies, die niemand nog in vraag stelt en waarvan niemand nog de betekenis kent, legt onzichtbare en naamloze grenzen tussen de volkeren bloot. In tegenstelling tot de zichtbare grenzen, die racisme heten. De twee gemeenschappen zijn in hun eer gekrenkt, onderdrukte haatgevoelens en extremistische standpunten wellen op, oorlog is niet ver af. Eén enkel element overstijgt de sociale en raciale verschillen: water. Voor water is iedereen gelijk. Maar net omdat die gelijkheid zo onverdraaglijk lijkt, vernietigen de bewoners wat de essentie van hun leven vormt. Een fabel die zoekt naar de oorsprong van geweld, haat en liefde. Een verhaal over mensen die zich vastklampen aan tradities en legendes en die vastgeroest zitten in hun eigen volksbesef. Een film waarin de goede bedoelingen misschien wel sterker zijn dan de filmkunst.
