De vijftienjarige Samia leeft in Marseille als één van de acht kinderen van een zeer traditionalistisch Algerijns gezin. Ze stikt onder het gewicht van een op geloofs- en verbodsbepalingen gebaseerde moraal die zij niet meer deelt. Yacine, haar werkloze grote broer, tracht thuis de hem ingeprente principes van mannelijke dominantie in stand te houden. Samia’s slechte schoolresultaten hebben tot gevolg dat zij tegen haar zin in een technische richting wordt ondergebracht. Bovendien kan zij haar eerste flirt slechts in volstrekte clandestiniteit beleven. Zij beseft dan ook dat ze niemand ooit nog haar leven moet laten dicteren. “Het verhaal van Samia leidt ons binnen in de wereld van een Maghrebijnse familie in het hedendaagse Marseille, met haar codes en taboes die zowel warm en krachtig als strak en onderdrukkend kunnen zijn. Op een ‘buitenwereld’ die als agressief en vijandig wordt ervaren, wordt gereageerd door zich af te sluiten en op zichzelf terug te plooien. In dit verhaal is het racisme gedeeld, het onbegrip wederzijds.” (Philippe Faucon en Soraya Nini).
