De Marokkaans-Nederlandse Karim keert naar zijn ouderlijk huis terug om zijn ouders te vertellen dat hij op mannen valt. Na jaren schone schijn ophouden is het hoge woord er eindelijk uit. Wanneer de ouders besluiten zijn dappere bekentenis te negeren, stapt hij de proviandkast in om zich daar op te sluiten tot ‘het’ besproken is. De moeizame gesprekken in de dagen die volgen, roepen mooie en schrijnende herinneringen op die hem leren dat hij de zwijgcultuur in het gezin moet doorbreken door de confrontatie met zijn naasten nu echt aan te gaan. Tegelijkertijd moet hij in het reine met zichzelf komen, voordat hij überhaupt acceptatie van zijn familie kan verwachten.
